मी मलाच सापडतीय नव्याने ...

मी मलाच सापडतीय नव्याने... 

प्रत्येक नात्यात... 

वेगळ्या रुपात... !

खोल खोल कोशात शिरलेली ढिम्म नजर एकाएकी खडबडून वर उठावी अन् दूर आभाळाकडे झेपवावी तसं काहीतरी झालं..! म्हणजे बघा ना, सगळं इथेचं, माझ्या नजरेसमोरंच तर होतं पण तरी, कुठलीशी झापडं माझ्या दोन्ही डोळ्यांवर हात गच्च धरून उभी होती... मी कुठल्या अंधारात वावरत होते माहित नाही पण आता सगळं लख्खं दिसतंय.. अगदी स्पष्ट...!

हा जगण्याचा आटापिटा तरी कशासाठी..? सांगू शकाल ..? आपल्याला कुणीतरी हक्काचं, आपलं, म्हणावं म्हणूनच ना...! मग आपणही जन्मभर शोधत राहतोच ना तो आपला एकुलता एक अवलिया...       हो एकुलताच...!
एखादाचं हवाय ना.., म्हणून..!
पण, इथंच तर खरी गोम आहे..नाही का ..?
माझी म्हणावी अशी कैक माणसं आहेत माझ्याकडे पण मी कधी त्यांना निरखून पाहिलंच नाही.. कधी त्यांच्या डोळ्यात माझ्याविषयीची माया पाहण्याचा प्रयत्नही केला नाही.. सतत एकिटीची सोबत केली.. खाली मान घालुन स्वतःच्याच नशिबावर अनेकदा ताशेरे ओढले.. पण, आता कळतंय.. माझी म्हणायला तेंव्हाही बरीच माणसं होती पण मी मात्र त्यावेळी कुणाच्यातचं नव्हते, अगदी माझ्यातसुध्दा... पण, आता उमगतयं..  तो हात दुर होतोय ना, बंद डोळ्यांवरून तसंतसं कळू लागलयं...
एकाकीपण कधीच मागे गळून पडलयं... वर्षानुवर्षे जोडत आलेला सगळा गोतावळा आता खुणावतोय... मानलेली, जोडलेली, रक्ताची सगळी सगळी नाती माझ्या भोवती हातात हात घालून गोल फेर धरतायेत, अन् मी मध्यावर उभी हात उंचावून जगण्याचा उत्सव साजरा करतीय... :)
स्वप्नवत वाटतयं ना...! पण हेच खरयं...!


मी मलाच सापडतीय नव्याने... प्रत्येक नात्यात... वेगळ्या रुपात... !


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------